17 września 2024
Czy zauważyliście, że sobota bez naszej ukochanej polskiej szkoły w Ravenscourt Park jest jakaś… inna? dziwna? niekompletna? Muszę przyznać – sobota bez naszych zajęć jest naprawdę dziwna. Pozwólcie, że podzielę
Coraz częstszym zjawiskiem wśród polskich emigrantów jest sytuacja, gdy ich dzieci urodzone już za granicą nie posługują się językiem polskim. Rodzice zadają wtedy pytanie – czy w takim wypadku ich pociechy dadzą radę pójść do polskiej szkoły sobotniej?
Jak pokazuje doświadczenie wielu placówek, jest to jak najbardziej możliwe, choć oczywiście proces będzie wymagał więcej wysiłku i uwagi ze strony rodziców i nauczycieli. Poniżej przedstawiam kilka wskazówek, które pomogą przygotować dziecko niemówiące w języku polskim do rozpoczęcia nauki w polskiej szkole na obczyźnie.
Wiek dziecka ma kluczowe znaczenie
Dużo łatwiej będzie wprowadzić w polską edukację dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym, których umysły są bardzo podatne na przyswajanie nowych języków. W przypadku nastolatków może być znacznie trudniej. Optymalnym rozwiązaniem jest więc zapisanie dziecka do polskiej placówki zaraz po rozpoczęciu edukacji w kraju zamieszkania.
Rola rodziców jest kluczowa
Aby dziecko mogło poczynić postępy w nauce polskiego, kluczowe jest wsparcie w domu rodzinnym. Rodzice powinni jak najczęściej rozmawiać z pociechą w swoim ojczystym języku, anglojęzyczne bajki zastąpić polskimi, włączać polskojęzyczne audiobooki czy piosenki. Ten codzienny trening sprawi, że dziecko będzie robiło szybkie postępy.
Stopniowe wprowadzanie materiału
Kluczową rolę odgrywają tutaj nauczyciele i ich umiejętność dostosowania materiału oraz tempa nauki do możliwości ucznia. Na początku powinno się wprowadzać pojedyncze wyrazy i zwroty, stawiając na zabawę, obrazki i bodźce słuchowe. Z czasem można stopniowo poszerzać zakres słownictwa i wprowadzać coraz trudniejsze struktury językowe. Ale zawsze dostosowując do indywidualnych potrzeb dziecka.
Ćwiczenie konwersacji
Nie wolno zapominać o tym, że nauka języka to nie tylko znajomość słownictwa i gramatyki. Kluczowa jest praktyka – używanie go w mówieniu i rozumieniu. Dlatego nauczyciele powinni jak najczęściej wplatać w zajęcia dialogi, zadawać pytania po polsku czy zachęcać uczniów do wypowiedzi. Tylko w praktyce język będzie utrwalany.
Otoczenie językiem polskim
Warto stworzyć w polskiej szkole jak najwięcej bodźców w języku polskim, które będą stanowiły inspirację do nauki dla dzieci nierozumiejących tego języka. Mogą to być książki, gazetki, plakaty ze słownictwem, polskojęzyczne oznaczenia sal i przedmiotów, etc. Każdy element pomoże w przyswajaniu nowego kodu linguistycznego.
Cierpliwość i konsekwencja
Nauka języka wymaga czasu i nie przychodzi z dnia na dzień. Zarówno rodzice, jak i pedagodzy muszą wykazać się ogromnym spokojem i cierpliwością, nie forsując tempa, ale też konsekwentnie realizując proces kształcenia polonistycznego. Tylko to przyniesie sukces.
Dziecko, które nie mówi płynnie w języku polskim z powodzeniem może uczęszczać do polskiej szkoły sobotniej i nadrobić te braki. Kluczowe jest, aby rozpocząć edukację jak najwcześniej, zapewnić wsparcie w domu rodzinnym i stopniowo, cierpliwie wprowadzać w arkana polszczyzny. Właściwe podejście nauczycieli, materiały dydaktyczne i motywacja dziecka na pewno przyniosą oczekiwane rezultaty. Dlatego zachęcam niezwłocznie zapisać pociechę na zajęcia dodatkowe z języka ojczystego.